Dak van de wereld

Dag luitjes,

Na een innig afscheid van Lhasa op reisdag 14 (12 oktober) voert onze karavaan verder voor het tweede deel van de reis. Zes uur lang duurt de busrit van Lhasa naar Gyantse (in het zuiden van Tibet). We zakken langzaam richting Nepalese grens. Een lange rit? Nee hoor, want de tocht is fenomenaal over de Tibetaanse hoogvlakte. :-)

We reizen voor de eerste keer over twee hoge bergpassen. De Kamba-la (la betekent pas) van 4794 meter boven zeeniveau en de Karo-la van 5010 meter. Via haarspeldbochten bereiken we na een paar uur de top van de Kamba-la en kijken uit over het heilige meer van Tibet: Yamdrok Tsomeer. Pauwblauw van kleur, fan-tas-tisch!!! W A U W. Ik kan het niet anders beschrijven.

Reisbegeleidster Wendy leidt de groep mee naar de oevers van het meer waar we picknicken direct aan het heilige blauwe meer. Het Yamdrok Tsomeer is ongeveer 70 km lang en een ware attractie voor toeristen, maar zeker ook voor Tibetanen.

Na een heerlijke bruine boterham met yakkaas (smaakt als een goede oude Goudse kaas) van het Dunya restaurant uit Lhasa (wordt gerund door een NL-stel) reizen we door naar de tweede pas van de dag: Karo-la. Hier hebben we weer een fenomenaal uitzicht op (besneeuwde) bergtoppen en gletsjers. W A U W.

Zo ontzettend mooi. Dit, mensen, is precies hoe ik Tibet voorgesteld had. Op vijf km boven zeeniveau waar je niets anders ziet dan (besneeuwde) bergtoppen, je hoort het wapperen van de gebedsvlaggetjes...en je staat op het dak van de wereld!!! En misschien het beste nieuws: ik heb genoeg zuurstof. Ben niet kortademig, hooguit ademloos van emotie.

Het dak van de wereld: en ik sta er op! :-)

En dan moet de Mount Everest nog komen. Ik kan niet wachten, nog twee dagen (16 okt.)! Dan zijn we bij de berg der bergen! We boffe zo ontzettend met het weer ook nog eens.

Elke dag stralend zonnig weer. De zonnebrandcreme is zeer noodzakelijk, want op deze hoogtes is de UV-straling bijzonder sterk. Elke dag een 20 a 23 graden, stralend zonnetjes en 's avonds als de zon weg is keldert de temperatuur wel hoor: dan zit je snel onder de 10 graden Celsius.

Dankzij die zon ben ik aardig verkleurd. Volgens Jet heb ik een 'bruin hoofd' , maar dat heeft iedereen eigenlijk wel dankzij dit weer.

Volgens onze Tibetaanse gids, Lopsang, is de kans dat we de Mount Everest gaan zien zeer, zeer groot. Het kan bijna niet anders met dit stralende weer! Ik duim me in ieder geval suf...

Een dikke knuffel vanuit een zeer zonnig Shigatse (de tweede stad van Tibet met 80.000 inwoners op 3950 meter boven zeeniveau)...